[e-mail]

 

jamm, ætlaði að setja tíu uppáhalds plötur hér inn. svo urðu þær tólf. svo alltíeinu þrjátíu.

hef með mikilli hörku náð að skera þær niðrí tuttuguogsex.... þannig að nú koma þær sem ekki náðu á topp tólf, eða dop dösin.

dop dösin kemur síðar, fremur þó fyrr en síðar. þetta er auðvitað ekkert annað en nostalgía og minningarnar leka af umslögunum, en þetta eru allt topp plötur og glimrandi tónlist. þessar eru semsagt númer þrettán til tuttuguogsex og erfitt að setja í rétta röð sko. en það býttar ekki.

ozzy osbourne, blizzard of ozz. ekkert annað en stuð og fjör og þó sérstaklega í suicide solution.... kannski líka í crazy train og mr. crowley og öllum hinum... mitt uppáhalds er þó "I just want you" af ozzmosis.

 

 

gary numan, dance. mér finnst prívat þessi kannski sú besta hjá honum en þar sem önnur er á dop dösin þá verður eitthvað að víkja. þar sem maður á bara einhver þrjátíu stykki með hinum nýfimmtuga dúd, þá er býsna vel gert að hafa bara eina á dop dösin og eina á dop 13-26. ha, right???

 

 

megas, á bleikum náttkjólum. saga úr sveitinni, paradísarfuglinn sem hló og gelti.... eintóm snilld og þetta sá ég á hinu alræmda neti: Á bleikum náttkjólum er hljómplata sem Megas gaf út árið 1977 í samstarfi við Spilverk Þjóðanna. Það var Jóhann Páll Valdimarsson bókaútgefandi sem fékk Megas til að ganga í eina sæng með Spilverki þjóðanna og skapa Á bleikum náttkjólum. Egill Ólafsson fékk kjallara á Bergstaðastrætinu lánaðan hjá tengdaföður sínum til æfinga og þar vörðu hljómlistarmennirnir sumrinu í að stilla saman strengi. Upptökur fóru fram í Hljóðrita í Hafnarfirði og hófust þær yfirleitt seinni part kvölds. Þegar spurðist út hvað væri í gangi, vakti það furðu margra að þessir listamenn störfuðu saman því þeir þóttu nokkuð ólíkir. Ýmsir sem þekktu til birtust í stúdíóinu til að sannreyna orðróminn og gefa góð ráð. Auk Spilverksins komu nokkrir aðrir tónlistarmenn að gerð plötunnar svo sem Karl Sighvatsson.Útlit plötunnar sá Kristján Kristjánsson um. Á framhlið plötunnar er þrívíddar collage þar sem stuðst er að nokkru við texta plötunnar í táknmyndum en einnig spilar tíðarandinn inn í myndverkið.

Þegar platan kom út var gerð sjónvarpsauglýsing sem tekin var upp í Iðnó en hún var stöðvuð eftir tvær birtingar vegna ósæmilegs innihalds. Einnig kom platan út á snældu og fylgdi þar aukalag sem ekki var á plötunni.

þetta var á netinu sko. eins og sjá má heldur en ekki betur en ekki barasta.

tom waits, closing time. sú fyrsta sem ég eignaðist með waits og hafði þó heyrt ýmislegt. ekki allt auðmelt sosum en þessi er ljúf. kannast einhver við little trip to heaven, svona til dæmis ha?  

japan, tin drum. bara nostalgía út í gegn og eftir að ég uppgötvaði numan, þá komu david sylvian og mick karn sterkir inn, nú enda spilaði karn með numan. svo komu ultravox o.s.fr. en ég get ekki gert upp á milli tin drum og gentlemen take polaroids.  

bob dylan, infidels. alltaf fundist dylan fínn en ekkert legið flatur. hann á auðvitað helling af gullmolum og ég er farinn að hlusta meira nú en áður. I and I er mitt uppáhalds og þessvegna er infidels hér. veit um nokkra sem segja kallinn snilla númeró únos, en það er þeirra mál.... 

propaganda, a secret wish. 10 lög, öll bjútífúl og rökrétt framhald af synthatímabilinu. einhver sagði reyndar þetta:

Dusseldorf’s Propaganda is probably my favorite band from the 80’s. Sounding a bit like a Nico-fronted Kraftwerk in an Autobahn collision with ABBA, they created a nearly perfect blend of synthpop, disco and sturm und drang. Their dark, robotic songs were given a larger than life sheen thanks to the lush, wittily bombastic production of dark 80’s pop master Trevor Horn.

tangerine dream, force majeure. á náttúrulega tuttuguogfjórar plötur með þessum þýsku snillum en þarna uppgötvaði ég nýjan heim. næstbesta platan þeirra því sú besta er auðvitað á dop dösin og þetta var sagt á das intranett:

German synth pioneers Tangerine Dream's late 70's stuff was cleaner and less psychedelic than their earlier, better-known works like "Phaedra" and "Rubycon". "Cloudburst Flight" is typical of this poppier sound, its sequenced synth bubbling forming a basis for lots of guitar-like Moog soloing. Edgar Froese also likes to add actual guitar solos into the mix now and then. Even so, there is still some more abstract experimentation at the start of "Force Majeure" itself, with its spaced ambient atmospheres and birdsong-like whizzes. In general this album, and other Tangerine Dream stuff of the time, might appeal to Pink Floyd fans, as a lot of it is reminiscent of Rick Wright's keyboard work on "Wish You Were Here" and "Animals".

 

neil young, harvest. hann á heilan haug af brill og snill plötum en þessi varð fyrir valinu út af needle and the damage done. svo er þarna heart of gold og haugur af liði líka, t.d. crosby, nash - og já young - og líka hún linda ronstadt.  

kraftwerk, die mensch machine. áfram eru það þýskarar og synthar. svei mér ef þeir eru ekki bara snillar á því sviði sko. maður var bara dáleiddur og ég man þegar ég keypti þessa í rælni í tónlistardeildinni í KEA og hlustaði á þessa þýsku útgáfu. das modell og svona og svo varð the model rúmlega og ríflega vinsælast í heimi....  

jethro tull, aqualung. jamm, hef hlustað mikið á þessa skosku drengi.... og rokk er togað og teygt með þvílíkum árangri að maður fær gæsahúð. anderson er snilli from ég veit ekki hvaðan. jú, reyndar skotlandi en jú nó.... what I mean. sjö tonn af snilldarplötum frá þeim barasta bara. 

blue oyster cult, spectres. þessi er á næstumþvítopplistanum því þarna er godzilla. gekt og gekt.... líka nosferatu en reyndar ekki don´t fear the reaper. seventís í sinni flottustu mynd. kúl og kúl.   

iron maiden, iron maiden. sjitt hvað það var gaman að rúnta með þessa í.... segulbandstækinu. hef séð þá tvisvar á tónleikum. fyrst í gautaborg og svo aftur í reykjavík. það var, látum okkur sjá.....átján árum síðar. still going strong. sancturary og running free - yeahhh  

ham, dauður hestur. ham voru einfaldlega flottastir. langlangflottastir. lögin reyndar misgóð en nokkur svo frábær að það er ekki hægt. uppreisn bókmenntafræðingsins óttarrs proppé talar sínu máli og er sko engin tilviljun.....   

 

næst: dop dösin og djí... hvað ég er kátur með það.  

  

 

Athugasemdir

[Sigríður Guðnadóttir, 10.5.2008 kl. 01:29]

jáhá !! þessu hefði ég aldrei nennt  þú ert hetja heheheheheh   flott tónlist

hlakka til að sjá þig á tónleikunum

[björg (IP-tala skráð) 10.5.2008 kl. 13:08]

Hey ! Addi Vald !

 Ekki vissi ég að við ættum plötur sameiginlega í uppáhaldi. Og ekki bara eina heldur tvær, en þær eru Closing time / T. Waits og Harvest/ N. Young. Báðar frábærar og eitthvað sem maður getur hlustað á aftur og aftur. Harvest eignaðist ég '73 og Closing time um '84-5. Báðar á ég fjöldan allan af minningum tengdum. Hinar plöturnar á listanum þínum eru fyrir mér svona tilrauna/elektró/gítarsólóa strákatónlist. Nema einna helst J.Tull. Þeir voru flottir, jafnvel þó hann væri í sokkabuxum með þverflautu , hann þarna söngvarinn ( sem ég man ekki nafnið á en sé fyrir mér eins og álf )

Áttu góða helgi ljúflingur og sjáumst þriðjudag

B 

[Magnús Geir Guðmundsson, 10.5.2008 kl. 22:13]

Blessaður Arnar!

'ymislegt gott já á listanum sem vér sjálfur eigum í fórum.

En til lukku með glæsta byrjun Framaranna, byrjar glæsilega hjá Toddanum og hans lærisveinum!