drjoskní birmingham

 

eins lesa mátti milli lína þá fór ég á jarðarför í gær. og konumyndin sem sigrid gaf mér var lítið og fallegt málverk. sem mér þykir vænt um. en í dag var það mál og menning þar sem útsalan geysar og í kvöld fór ég á leikrit í borgarleikhúsinu. leikrit sem mér fannst alveg magnað.

ræðismannsskrifstofan: "á rússneskri ræðismannsskrifstofu í litlu og ónefndu landi reyna diplómatarnir að halda dampi. föðurlandið er víðs fjarri, pósturinn kemur sjaldan og síminn hringir aldrei. illgresið nær að skjóta rótum og menn hætta að bera höfuðið hátt. En í ástinni leynist vonarneisti. eina vandamálið er að ástin krefst meiri diplómatíu en lítil ræðismannsskrifstofa hefur upp á að bjóða... frumleg, fyndin og hrífandi sýning á bullmáli eftir leikhússnillinginn Jo Strömgren".

bullmálið er svona rússneskuskotið og leikararnir standa sig hreint ótrúlega vel. og já, leikritið er bannað innan tólf....SÝNINGIN ER STRANGLEGA BÖNNUÐ BÖRNUM 12 ÁRA OG YNGRI...

fór ásamt ríflega þrjátíu manns, starfsfólki, sjálfboðaliðum og gestum athvarfa rauða krossins.

leikararnir voru semsagt þau: birgitta birgisdóttir, bergur þór ingólfsson, halldóra geirharðsdóttir, helga braga jónsdóttir, hilmir snær guðnason, ilmur kristjánsdóttir og þór tuliníus. brjóstahöld og brækur léku stór hlutverk, say no more, say no more.

djöfull skemmti ég mér vel

Athugasemdir

[Marinó Már Marinósson, 20.1.2008 kl. 23:15]

Kannski ætti maður að skella sér í leikhús.    Ekki farið lengi lengi.