urizen og mjólkurstelpan

 

tónleikar í kvöld. gítarliðið hjá tónskóla sigursveins. allir að spila í breiðholtinu. þar á meðal yngri gaur, atli. rúllaði þessu upp enda hélt hann einkatónleika fyrir föður sinn á laugardagskvöldið. alveg til hálftólf. það var reyndar meira rokk. nú var það klassíkin bara.

gaman að eiga syni sem eru gítargaurar. ætlaði að vera það sjálfur en gat aldrei neitt.

annars er ég enn að lufsast með neistaflug eftir tracy chevalier. þessa sem skrifaði stúlka með perlueyrnalokk. þessi er ekki eins auðmelt en samt góð sko. og william blake er kominn til sögunnar. hann er einn af mínum uppáhalds. alveg snar... en snillingur. ótrúlega flinkur að teikna og mála. líka að skrifa og yrkja.

mestu snillingarnir eru hvortsemer alveg snar.

í stúlkunni með lokkinn var það jan vermeer, hollenski listmálarinn sem málaði mjólkurstúlkuna, sem meðal annars er verið að stæla í íslenskri auglýsingu, sem var aðal-aukahetjan. sýnist það ætla að vera blake núna. glæst. hann bjó til sinn eigin guð. fílaði ekki hinn. nú eða hina. gerði bara sinn eigin sko. minnir að hann heiti urizen.

ó, urizen vors lands,

ó, lands vors urizen.... oj oj, má ekki svona. skamm arnar.

en ég held áfram, ótrauður. verð að klára því það er svo margt sem á eftir að lesa maður. ógeðslega margt. endum á einu frægasta ljóði williams blake, the tiger...

Tiger! Tiger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder, and what art,
Could twist the sinews of thy heart?
And when thy heart began to beat,
What dread hand? and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? what dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And watered heaven with their tears,
Did he smile his work to see?
Did he who made the Lamb make thee?

Tiger! Tiger! burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?